Zajęcia realizowane są w ramach IBIZA (Interdyscyplinarna Baza Internetowych Zajęć Akademickich) na platformie edukacyjnej dostępnej pod adresem: http://kampus.uw.edu.pl Sycylia to największa wyspa na Morzu Śródziemnym, licząca ponad 25 tysięcy km kwadratowych, zamieszkała przez niecałe 5 milionów ludzi. Leży na południowy-zachód od Półwyspu Apenińskiego i jest jakby naturalnym, choć „dramatycznie” rozdzielonym, przedłużeniem „włoskiego buta”. Od kontynentu dzieli ją tylko wąziutka Cieśnina Mesyńska (Stretto di Messina), mierząca około 3 kilometrów. Cieśnina Mesyńska, która dzieli Sycylię od lądu jest wąska, ale jest również niezwykle głęboka. Analizy geologiczne potwierdzają, że podział nastąpił na długo przed czasami historycznymi. Goethe twierdził, że jest „ona kluczem do wszystkiego” i bez Sycylii „Włochy nie wywierałyby żadnego wrażenia”. Wyspa pozostawała pod dominacją wielu ludów, a skomplikowane losy sprawiły, że stała się kotłem cywilizacyjnym z wielokulturowym osadnictwem i ogromną ilością zabytków (sykulskie figurki bogini-matki, wieże i mury oraz tysiące skalnych grobów; greckie świątynie i teatry, fenickie porty i wraki okrętów; rzymskie wille; bizantyjskie kościoły; arabskie meczety; normańskie zamki czy barokowe kościoły. Ponadto andegaweński gotyk i nieszpory sycylijskie z 1282 roku, aragońskie połączenie z gotykiem katalońskim i styl barokowy po trzęsieniu ziemi oraz angielską Marsalę. Ale na wyspie chronili się również Albańczycy, którzy w XVI wieku uciekali przed najazdem tureckim, czy Lombardowie, których potomkowie zamieszkują region pomiędzy Etną a górami Nebrodi i posługują się gallo-italskim dialektem. Historia wyspy miała również wpływ na współczesną kulturę, obyczaje i życie codzienne (np. święto świętej Agaty w Katanii, uprawa oliwek, gaje owoców cytrusowych i produkcja epityrum). Wraz z innymi wyspami (Wyspy Liparyjskie-Eolskie, Egady, Wyspy Pelagijskie i Pantelleria) Sycylia od 1946 roku stanowi we Włoszech autonomiczny region i podzielona jest na 9 prowincji: Palermo, Katania, Mesyna, Syrakuzy, Trapani, Ragusa, Caltanissetta, Agrigento i Enna. Dodatkowo Sycylia od zawsze wzbudzała wśród Europejczyków ogromne zainteresowanie, kusiła antykiem fenickim, greckim i rzymskim i odrębnymi obyczajami, dlatego też ciekawym zagadnieniem mogą też być wiadomości o podróżnikach piszących o Sycylii, w tym obecności Polaków na wyspie. Od lat 70 XVIII wieku tereny tzw. Magna Graecia i Sycylii stały się mekką "pielgrzymek" europejskich arystokratów i artystów. Należy wymienić tutaj choćby wrażenia Stanisława Łaskiego (1491-1550) - opisane przez Stanisława Warszewickiego, spostrzeżenia Jana Andrzeja Morsztyna (1621-1693), Adama Mickiewicza, Zygmunta Krasińskiego, Kazimierza i Jerzego Lubomirskich , Michała Wiszniewskiego, Jarosława Iwaszkiewicza. Na kartach autorstwa tych i wielu innych wybitnych polskich postaci pojawiają się greckie Syrakuzy - stolica pierwszej rzymskiej prowincji, monumentalne świątynie Agrygentu, zapierający dech teatr w Taorminie. Ale także występują stanowiska archeologiczne, do których dotarli, bądź o których słyszeli Polacy - Kamaryna, Eloro, Segesta,Selinunt.